napapadalas ang pagkainis ko ah. di ko na talaga maintindihan tong pinasok ko. simple lang naman sana pero hanggat magulo ang kausap mo wala talagang magulo ang lahat. nakakasakit nakakabuwisit, gusto mo bitawan pero ang hirap. dapat sanay na ko dito eh. dapat kayang kaya ko na. habang pinapatagal ko kasi lalo ko lang pinahihirapan ang sarili ko. panahon na rin para sumaya naman ako kesa naman ganito. bat ganun adik ata yun eh.
im still guilty of being mad. i dont know. pero cguro nga dahil may sumthing p ko sa mokong na un. nagagalit ako. at the same time naiisip ko p rin ung lahat ng nangyari. marami p ring tanong sa isip ko kung bakit nangyari lahat ng to. at ngaun kahit mahigit isang taon na parang pakiramdam ko kelan lng un. pero ang laki n ng pinagbago ng lahat...lalo na siya. lalo na sila...naiinis akong isipin na ako nagkakaganito pero siya ano balewala lahat. worse, mukhang masaya na siya. nakakagalit na ako hindi p rin totally ok....ano ba diba. hanggang kelan ko mararamdaman to. pero sa kabila nun palagi ko p rin siyang naiisip. isang malaking kahibangan. galit ako. nasasaktan ako.
Comments