at last nakahabol pa bago mag tag-bagyo...talagang sugod sa pansol kahit umuulan waahha at inabot ng matinding traffic sa slex. nuknukan talaga kme sabi nga ni mama mae...
gud thing nakalusot akong makasama. i just cant imagine not joining them...minsan lng to mangyari sa isang taon..and sadly, pakonti na kme ng pakonti every reunion. maya niyan fly na sa abroad ung iba...haiiii
but then, everytime we go out and gather walang tatalo sa saya...sobrang saya...na magdamag sumakit ang panga ko at tiyan ko sa kakatawa...
ang bilis talaga ng panahon. minsan parang ayaw ko n nga lng paandarin kung ganito naman kasaya...talagang miss na miss ko silang lahat....
Comments