im still guilty of being mad. i dont know. pero cguro nga dahil may sumthing p ko sa mokong na un. nagagalit ako. at the same time naiisip ko p rin ung lahat ng nangyari. marami p ring tanong sa isip ko kung bakit nangyari lahat ng to. at ngaun kahit mahigit isang taon na parang pakiramdam ko kelan lng un. pero ang laki n ng pinagbago ng lahat...lalo na siya. lalo na sila...naiinis akong isipin na ako nagkakaganito pero siya ano balewala lahat. worse, mukhang masaya na siya. nakakagalit na ako hindi p rin totally ok....ano ba diba. hanggang kelan ko mararamdaman to. pero sa kabila nun palagi ko p rin siyang naiisip. isang malaking kahibangan. galit ako. nasasaktan ako.
habang nagchichikahan kame ni jaja last night dahil sa mga pangyayaring di ko inaasahan (kinukuwento ko ung mga buraot) naputol ang usap dahil manonood daw siya ng the pursuit of happiness. ayun nakinuod na rin ako. kuwento ni Chris Gardner....hay, nakakalungkot pero talagang na-inspire ako sa movie na to....NAKAKABILIB. ang igsi lng nung movie pero talagang heart warming. pero isa siguro sa na-reflect ko eh ung FOCUS. sobrang focused niya kasi sa goal niya, kung ano ang gusto niya un lang talaga. wala lang, naisip ko lang dapat ganon din ako hehehe. nakakaiyak ung scene na sa banyo sila natulog mag-ama.....hay, nakakalungkot isipin na may mga taong nakakaexperience ng ganon....pero lahat ng hirap nila, talagang nag pay off din naman =) sipag talaga at diskarte...wahehehe apektado daw talaga ako sa movie, di ko kasi napanood yan dati eh hehe =) TRUE STORY siya galing!
Comments