Skip to main content

tagal

i still love it here, but then no enough time to blog.

it was a rocky school year. the moment it started was like entering the gate of hell. i felt this wasn't really for me. even the personal aspect of my life wasn't good...

failed relationships, and now, failing academics...

life really isn't always sunny. the things i had then were all lost. the people i loved, and now even studies...it was all difficult.

but then, life goes on...i have to deal with it, and make both ends meet. im not losing hope. it doesn't end here.

Comments

Popular posts from this blog

ampalaya

im still guilty of being mad. i dont know. pero cguro nga dahil may sumthing p ko sa mokong na un. nagagalit ako. at the same time naiisip ko p rin ung lahat ng nangyari. marami p ring tanong sa isip ko kung bakit nangyari lahat ng to. at ngaun kahit mahigit isang taon na parang pakiramdam ko kelan lng un. pero ang laki n ng pinagbago ng lahat...lalo na siya. lalo na sila...naiinis akong isipin na ako nagkakaganito pero siya ano balewala lahat. worse, mukhang masaya na siya. nakakagalit na ako hindi p rin totally ok....ano ba diba. hanggang kelan ko mararamdaman to. pero sa kabila nun palagi ko p rin siyang naiisip. isang malaking kahibangan. galit ako. nasasaktan ako.

tsk

dami kong gusto ikuwento eh last week pa kaso la ako enough time to blog it out. hay and im not feeling well nilalagnat ako kanina kaya tulog lang ako maghapon. cant wait for vacation...la p kong nagagawa nakakainis para akong nakatira ng isang boteng sleeping pills

hui

amf! binasa ko ung luma kong blogs dun sa friendster hahaha harrruuuuu un ung panahon ampalaya/bitter ocampo pa ako. ayyy grabe halatang hurt galore! at bakit parang ang galing ko mag-english dun! hahaha ganun ata pag pira-piraso ang puso naxxxxxxx mukhang soon ganon na naman ulet tatalino na naman ako hahaha punyeta ang sakit ng ulo ko sarap untog!